Небото знае...

Има моменти во животот, кога вечноста се отелотворува во благородна визуелизација, за доброто на човечкиот бит.

Со невидливи крилја на апокрифниот завет на традицијата и љубовта кон реалноста наречена Сега, создаваат турбуленција во равенката простор=време. Бурна реинкарнација на стегите на искреноста и големината на човечкиот дух. Едноставен немир кој раѓа дела. Не постои сила на небесата што нема да се восхити на ликот на сопственото ЈАС. Тој лик, тоа сме сите ние....Тоа е ликот кој се воплоти во нашиот заеднички микрокосмос. Тој лик, значи светлина...Зрачи надеж....Со верба во Бог, засекогаш и за навек...

Се додека е царството божјо....

А потоа, небото знае....

© К.А. 16.01.2013, in Delchevo