Под блесокот на твојата љубопитност,
веројатно се прашуваш од каде знам,
за скриените погледи кон небото,
со кои непримерно буричкаше
низ облаците на личната недвосмисленост
и импулсивна реакција.
Секогаш погледот не требаше да го пресретнам
за да видам дека мислите имаат причина.
Само штур ветрец за паметење,
низ коса поубава од мојата,
се откина од просторот на работ од спознанието.
Не верувам во моќта на телефонските импулси,
за подкусурување на она што реално може да биде здив,
и реална силуета под заслепувачкото светло на еден обичен ден.
Тогаш кога ти ме сретна без јас да знам,
па и некогаш друг пат во обратниот моментум,
на подреденост на улогите.
Се чини времето не ти пркоси...
За твојот стас,
предвреме роден на инает за годините.
Само лична перфекција со чувство за значење...
На второто место било каде, но најповеќе локално,
како успех за тројца...Ти и уште некој.
Нема пат по кој не би газела,
а со сигурност да не предизвикаш внимание.
Сепак тоа што те спознав од поодамна,
не значи дека тајната е откриена.
No comments:
Post a Comment